1933-1966

Mijn vader werd  geboren in Hoensbroek op 18 april 1933. Hij heet voluit Louis Joseph Leo Marie maar iedereen noemt hem Lou.  Het gezin bestond uit vader Leo, moeder Elly en 5 kinderen, pa was nummer 4. De oudste was  Roos, dan kwam Hans, Jet, Lou en de jongste José. Zijn moeder runde het huishouden en zijn vader bracht het geld binnen zoals dat vroeger ging.

De familie Zink verhuisde in 1938 naar Valkenburg omdat Leo, de vader van pa daar een baan als rijksontvanger der belastingen kon krijgen. Toen hij 7 jaar was brak de 2^e wereldoorlog los.

Na de lagere school ging hij naar de HBS, de hogere burgerschool wat nu middelbare school heet en vervolgens naar de MTS de Middelbare Technische School in Heerlen, richting werktuigbouwkunde. Hij liep stage bij de Staatsmijnen maar wel bovengronds. Met vrienden en vriendinnen van de scouting maakte hij vele uitstapje naar de Ardennen en de Eifel. Dat ging met de fiets want zo ging dat vroeger. Lou had interesse in muziek en heeft in Luik aan het conservatorium een graad gehaald in piano spelen. In de kelder van zijn ouderlijk huis aan de Geneindestraat nummer 19 te Valkenburg werden regelmatig feestjes gehouden door de jeugd. Annie Smeets was een vriendin van een van Lou’s zussen en is zo ook een keer op zo’n feest beland. Waarschijnlijk is toen de vonk overgeslagen!

In februari 1959 trouwde Lou met Annie en eind november van dat jaar werd hun eerste kind geboren die ze Robbie noemden. 4 jaar later kwam daar nog een zusje bij, Lydia. 

In 1964 vond hij een baan bij Rijksgebouwendienst in Maastricht, Wilhelminasingel 107. Zijn baan was calculator voor verwarmingsinstallaties van overheidsgebouwen. Hij had te maken met installatiebedrijven die offertes bij hem moesten uit brengen, degene met de laagste prijs kreeg het werk. Relatiegeschenken werden regelmatig aangeboden zoals etentjes, een doos met wijn enz. om mijn pa gunstig te stemmen. Nu zouden we dat omkoping noemen!

Op 30 juni 1966 nam pa zijn eerste vliegles bij de Aeroclub Zuid-Limburg op vliegveld Beek om in sportvliegtuigjes (2 of 4 persoons) te kunnen vliegen. In april 1967 behaalde hij zijn vliegbrevet A en dat betekende dat hij alleen mocht vliegen zonder instructeur in de vliegtuigtypes Cessna 150 en 172. Dat betekende dat zijn stropdas werd afgeknipt en die werd aan de bar van het clubhuis opgehangen, dat was de traditie. Hij nam regelmatig familie of vrienden mee voor een vlucht over Zuid-Limburg, hij deed ook commerciële rondvluchten die een kwartier duurden, rondje Zuid-Limburg.  Daar was in die tijd veel vraag naar. Ook vloog hij reclameteksten, d.w.z. korte teksten die in een lint achter het vliegtuig hingen. Regelmatig werden parachutisten door hem gedropt. Voor mijn 14^e verjaardag mocht ik 2 vriendjes van school meenemen voor zo’n rondvlucht, heel apart! Wie kan dat zeggen….. Ook werden er uitwisselingen georganiseerd tussen de Aeroclub Zuid-Limburg en buitenlandse vliegclubs, zo werd het Duitse Hamburg en het Franse Pontoise bij Parijs bezocht. Pa was ook radiozendamateur en communiceerde met andere zendamateurs via een radiofrequentie maar ook per post werden brieven gestuurd, o.a. naar Moskou in de voomalige Sovjet Unie!

1967-1977

In mei 1967 sloeg echter het noodlot toe want Annie, die al een tijdje ziek was, overleed aan een hersentumor. Lou was zijn vrouw kwijt en had 2 kinderen van 3 en 7 jaar. Bep Schreurs  was al sinds 1960 als hulp in de huishouding werkzaam bij de familie maar kreeg nu de zware taak erbij om Robbie en Lydia naar school te brengen en op te halen, te wassen en te  koken want Lou was overdag naar zijn werk in Maastricht. Dat ging zo door tot 1970, toen Lou Roos Voncken ontmoette en met haar trouwde. Roos werkte in de wijkverpleging.  Er kwamen nog 2 kinderen bij het gezin, Brigitte werd in december 1970 geboren en Gabriëlle in maart 1972. Zomervakanties werden toen in Zeeland doorgebracht.

In 1975 was ik 15 jaar en kreeg mijn eerste rijles van pa in een Simca 1000 (de motor lag achterin) op de in aanbouw zijnde A79 van Maastricht naar Heerlen ter hoogte van het viaduct bij Valkenburg.

Lou moest jaarlijks gekeurd om te mogen blijven vliegen. Hij blijkt hij hartritmestoornissen te hebben. Daar was een verder onderzoek voor nodig met een sonde die via zijn aders naar zijn hart zou gaan om zo te onderzoeken of er iets met zijn hart was. Maar het was risicovol om dat te laten doen en toen heeft hij besloten dat niet te doen. Zijn aandacht verlegde hij naar de watersport, hij had in Zeeland kleine motorboten gezien en een besloot een polyester bootje met buitenboordmotor te kopen. Met deze boot op een trailer ging het hele gezin een jaar later naar Friesland waar de boot te water werd gelaten, je kon er met 2 personen in slapen dus moest er ook een tent mee voor de rest van het gezin.  In 1976 werd de polyester boot ingeruild voor een stalen kruiser van 9 meter lang met inbouwmotor. Boten hebben altijd vrouwennamen, zijn boot werd “Lydia” genoemd.

Lou was ook heel sportief want hij speelde tafeltennis. Elk jaar organiseerde tafeltennisvereniging Falco uit Valkenburg een zogenaamd Veteranentournooi. Je was veteraan als je 30 jaar was of ouder. In 1977 deed hij voor de 11^e keer mee en won de B-klasse, dat zijn niet competitiespelers. Jaren later toen ik inmiddels ook 30 geworden was heb ik met Lou samen het dubbelspel gewonnen!

1977-1990

Het 2^e huwelijk van pa loopt helaas spaak en  in 1977 wordt de scheiding aangevraagd. Lou en Rob gaan in Valkenburg bij Lou’s moeder aan het Theodoor Dorrenplein wonen. Oma Zink speelt net als Lou ook piano en regelmatig speelden zij samen op de piano quatre-main, 4 handen, dus samen.

Rond 1980 wordt zijn interesse gewekt door een nieuw fenomeen: de personal computer. Hij besluit er een te kopen in België en met een Commodore-floppy disk lezer en cassettebandjes om programma’s in te lezen gaat hij aan de slag. Dit was dus een pc zonder harde schijf! Hij leert alles van MS-DOS (de voorloper van Windows) en GW-Basic, een programmeertaal. Hij schrijft zelf software voor zijn computer, o.a. voor stamboomonderzoek want met genealogie was hij inmiddels ook al bezig, de stamboom Van de Weijer van zijn moeder was hij aan het uitpluizen.

Met de boot worden  diverse reizen gemaakt in de zomervakanties, naar Friesland, via  het IJsselmeer en Amsterdam naar Zeeland, de Maas in België en Frankrijk wordt bevaren.

Lou heeft een bijzondere band met zijn zwager John Schyns. Ze kunnen het goed met elkaar vinden en drinken regelmatig een biertje samen in de kelderbar van Lou en filesoferen over allerlei onderwerpen. In 1986 besluiten ze dat ze het 25-jarig huwelijksfeest van José en Jerome Narinx gaan opluisteren met de originele Oostenrijkse lederhosendans die bij de Tiroler Holzhackerbuben hoort.

1990-2008

In 1990 krijgt Lou van zijn werkgever de mogelijkheid aangeboden om vervroegd met pensioen te gaan, hij is dan 57 en een half jaar. Dat kan omdat de Rijksgebouwendienst gaat reorganiseren en het kantoor Maastricht gaat opheffen. Degene die wil blijven werken moet naar Den Bosch. Lou bedenkt zich niet lang en neemt het aanbod aan. Hij krijgt nog een laatste salarisverhoging om zo zijn pensioen hoger te laten uitvallen (eindloon) en gaat met pensioen.

Hij begint een cursus privaat recht bij de Open Universiteit Heerlen en werkt gestaag alle modules af en krijt per afgesloten vak een certificaat.

In september 1995 gaat toch weer vliegen, in As bij Maasmechelen gaat hij met zogenaamde Ultra-Light vliegtuigjes vliegen. Daar zijn de regels niet zo streng voor, er hoeft geen medische keuring plaats te vinden. Op 28 december 2002  moest hij een noodlanding maken in Opgrimby omdat de motor ermee stopte, dat liep gelukkig goed af maar haalde wel de krant Het Belang van Limburg en het Belgische avondjournaal. Pa was nu 69 jaar en stopte definitief met vliegen!

2008-2010

In najaar 2008 heeft de gemeente Valkenburg interesse om het uit mergel bestaande huis van Lou te kopen i.v.m. het prestigeuze centrumplan. Dat houdt in dat toeristen langer in het centrum van Valkenburg dienden te verblijven zodat ze daar meer geld uit geven aan de lokale Horeca . Op de plaats van Lou’s huis was iets van Horeca gepland.

De eerste reactie van Lou was: “ik blijf hier wonen ik ga niet verhuizen” maar bij nader inzien zag hij in dat het steeds drukker en rumoeriger werd in Centrum Valkenburg en dat hij op termijn niet meer met zijn auto in of uit zijn garage zou kunnen rijden omdat de gemeente een voetgangersdomein wilde maken van het plein waar hij aan woonde. En naar Klimmen verhuizen leek hem logisch want zijn goede vriendin en oud collega van de Rijksgebouwendienst Miek van Raaijen was nu ook alleen, die was al een aantal jaren weduwe. Burgemeester Martin Eurlings, een wethouder en de projectontwikkelaar komen op bezoek.  Uiteindelijk gaat pa overstag en gaat accoord met de verkoop. Die is by the way onder voorbehoud want de gemeenteraad van Valkenburg moet nog  accoord gaan met alle plannen.  In 2010 zijn de plannen door de gemeenteraad goedgekeurd en wordt de deal afgerond. Hij vind in de Pleinstraat in Klimmen zijn nieuwe huisje. Zijn oude mergelhuisje is in 2017 gesloopt maar Horeca is (nog steeds) nergens te bekennen!

2010-2017

Pa verhuist in april 2010 van Valkenburg naar Klimmen. Gelukkig heeft hij heel aardige buren, Els en Harry, die een oogje in het zeil houden. Een aantal maal was pa na bezoek aan de supermarkt aan de overkant van de straat zijn voordeursleutel vergeten en dan  was het fijn dat de buren een reservesleutel hadden om hem weer binnen te laten. Ook hielden ze in de gaten of het goed ging met de trap op en af lopen want dat konden zij goed horen door hun tussenmuur.

Pa is veel bij Miek, want dat is 5 minuutjes fietsen van zijn huis. Samen eten samen en genieten ze van de mooie tuin van Miek. Maar Miek heeft longkanker en overlijdt in mei 2016, nu is Lou weer alleen. Ik spreek met hem af dat ik hem elke avond om 7 uur opbel om te vragen hoe het met hem gaat en elke zaterdag ga ik op bezoek om boodschappen te doen, klusjes, poetsen, gras maaien, onkruid uit de tuin verwijderen. Soms ging de telefoon erg lang over voor hij opnam……..

Ergens in 2017 gaat Lydia met hem naar het ziekenhuis in Heerlen voor een algemene check-up want Lou is geestelijk niet helemaal helder.

Fysiek gaat het nog wel maar wat wij al vermoedden geestelijk minder. Er wordt beginnende dementie vastgesteld. Autorijden wordt hem afgeraden. Daar is hij wel van onderste boven, dat raakt hem wel. Een paar jaar daarvoor was zijn rijbewijs namelijk nog voor 5 jaar verlengd!

2017-2022

Lou heeft thuiszorg van Meander nodig, hulp in de huishouding, bij het douchen,. Tevens krijgt hij 3x per week via een tafeltje dekje-systeem warm eten gebracht. Hij gaat 2x per week naar de dagbesteding in Klimmen.

2022-2024

De thuiszorg wordt uitgebreid, er komt ’s-morgens en ’s-avonds iemand van langs om Lou te helpen bij het aankleden, en ontbijt en ’s-avonds bij het uitkleden en pyama aandoen

Op donderdag 6 oktober 2022 werd Lou getroffen door een tia, hij had moeite met praten en lopen ging ook niet meer zo goed. Drie dagen later op zondagmorgen werden we door de thuiszorg gebeld dat het niet goed ging met pa en dat de huisartsenpost gebeld was. Die hebben hem toen onderzocht en  de conclusie was dat hij in Sittard naar het ziekenhuis moest voor  onderzoek. Daar werd hij door de medische molen gehaald en  kreeg o.a. via de neuroloog een CT-hersenscan. Daarop kon de neuroloog zien dat er onlangs een tia was geweest.  Hij verblijft 2 weken in het ziekenhuis maar de conclusie is helder: hij kan niet meer alleen thuis wonen, hij moet naar een verpleegkliniek die gespecialiseerd is in dementie. Wonderwel lukt dat heel snel, in Valkenburg bij zorginstelling Valkenheim is een plekje vrij. Op maandag 24 oktober nemen Lydia en Rob hem  mee uit Sittard naar Valkenheim. Hoe zou hij dat gaan vinden? Want oude bomen moet je niet verplaatsen toch? Het was even wennen want in het begin zei hij tegen ons: straks ga ik weer naar huis…. Lees dus Klimmen. Maar door de liefdevolle zorg van het personeel voelde hij zich daar na een paar weken toch wel thuis. In het ziekenhuis in Sittard moest hij ondersteund worden bij het lopen, maar nu liep hij geheel zelfstandig met zijn oranje rollator (de Ferrari) vol zelfvertrouwen door de gangen en hoeskamer. Die rollator moest altijd op dezelfde plaats geparkeerd worden en op de rem gezet worden!

Op 18 april 2023 werd Lou 90 jaar. We zijn toen met hem in de rolstoel naar de Wilhelminatoren gelopen en keken over Valkenburg uit. Daarna zijn koffie met vlaai gaan eten bij Brownies for Downies op het Theodoor Dorrenplein, het plein waar hij zo lang gewoond had.

Bijna een jaar gelden verslechterde zijn situatie. Waarschijnlijk heeft hij een 2^e tia gekregen want hij kon niet meer lopen en praten bleek vrijwel onmogelijk. Hij kreeg een eigen rolstoel maar was nu volledig afhankelijk van zorg. Er zijn dagen dat hij in bed blijft liggen in zijn kamer omdat hij moe is. Rond carnaval dit jaar ziet het er slecht uit. Hij ligt als een dood vogeltje heel verkrampt in zijn bed. Wij vrezen het ergste maar wonderwel komt hij daar na een aantal dagen weer boven op! Het is het verhaal van de kat met de 9 levens……. We maakten weer wandelingetjes met Lou in de rolstoel langs de Geul en het dierenpark bij kasteel Oost. Het gaat op en neer met de gesteldheid van Lou, de ene dag is hij monter maar een andere keer ligt hij in bed en wil niet in de rolstoel. Hij had al vaker om een sigaar gevraagd want hij was een verwoed sigarenroker. Tijdens een van die Geulwandelingen hebben w e hem een sigaar gegeven en die heeft-ie half opgerookt. Bij terugkomst op het terras heeft Lou zelfs een glaasje bier gedronken!

Op vrijdag 20 september hebben we voor het laatst met Lou een rondje langs de Geul gemaakt. Hij had zijn ogen bijna de hele tijd gesloten. Toen we terug waren hebben nog op het terras bij Valkenheim  koffie met bienestich taart gegeten.

Woensdagmorgen 2 oktober, Lydia krijgt van de arts van Valkenheim een telefoontje dat het niet goed met pa gaat. Zijn ademhaling is heel snel. We hebben gelukkig allemaal nog afscheid van hem kunnen nemen. Om kwart over elf ’s-avonds werd Lydia gebeld dat Lou was overleden. Hij heeft tot zijn 89e alleen thuis kunnen wonen en de laatste 2 jaar in Valkenheim doorgebracht.

Namens de hele familie een speciaal woord van dank aan alle zorgverleners van Valkenheim voor de liefdevolle en toegewijde zorg die Lou van jullie heeft gekregen. Pa rust zacht.

Rob Zink